విద్యాయజ్ఞం - ప్రభుత్వ పాఠశాలల పరిస్థితి చూద్దాం

పాఠశాలలు లెవు.
తరగతి గదులు లేవు.
ఉపాధ్యాయులు లేరు.
5 తరగతులు ఒక ఉపాధ్యాయుడు.
4గురు విద్యార్ధులు-ఇద్దరు ఉపాధ్యాయులు.
ప్రభుత్వం విద్యకు సరిపోను నిధులు కేటాయించడం లేదు.
ఇవి మనం తరచూ వింటుంటాము.
మన రాష్ట్రంలో ఒక్క సారిప్రభుత్వపాఠశాలల, ఉపాధ్యాయుల, పిల్లల సంఖ్యలు చూద్దాం 2007-08 లో
పాఠశాలల సంఖ్య = 79860
ఉపాధ్యాయుల సంఖ్య=2.75 లక్షలు
విద్యార్ధుల సంఖ్య = 89 లక్షలు
పాఠశాలల, విద్యార్ధుల నిష్పత్తి = 1:111.44
ఉపాధ్యాయుల,విద్యార్ధులు నిష్పత్తి =1:32.36
DSC ద్వారా 50,000 ఉపాధ్యాయులను తీసుకొంటేఉపాధ్యాయుల సంఖ్య 3.25 లక్షలు .
అప్పుడు ఉపాధ్యాయుల, విద్యార్ధుల నిష్పత్తి =1:27.38
ప్రైవేట్ పాఠశాలల, ఉపాధ్యాయుల, పిల్లల సంఖ్య:
పాఠశాలల సంఖ్య = 17560
ఉపాధ్యాయుల సంఖ్య=1.65లక్షలు
విద్యార్ధుల సంఖ్య = 48లక్షలు
పాఠశాలల, విద్యార్ధుల నిష్పత్తి = 1:273.34
ఉపాధ్యాయుల, విద్యార్ధుల నిష్పత్తి =1:29.
దాదాపు ప్రభుత్వ, ప్రైవెట్ పాఠశాలలలొ ఒక ఉపాధ్యాయునికి 30 మంది విద్యార్ధులు ఉన్నరు. తేడా ఎక్కడంటె ప్రభుత్వం సరాసరిన 100 మంది విద్యార్ధులకు ఒక పాఠశాలను ఏర్పాటుచేస్తె, ప్రైవెట్ పాఠశాలలు 270 మంది విద్యార్ధులకు ఒకటి చొప్పున ఏర్పాటైనవి.
10 ఏండ్ల నుండి పాఠశాలలలో సౌకర్యాలు కల్పించటంలో పరోక్ష పాత్ర వహించుతున్నాను. కావున వాటి స్థితిగతులు చూస్తున్నాను.సర్వశిక్షాభియాన్ కట్టిస్తున్న స్కూళ్ళను చూస్తున్నాను. రెసిడెన్సియల్ స్కూళ్ళు చూస్తున్నాను. ఆ ఆ గ్రామాలలో వస్తున్నమార్పులను చూస్తున్నాను. ఉపాధ్యాయులను, పిల్లలను పరిశీలిస్తున్నాను.
పాఠశాలలలో జీవం లేదు. సరియైన, తగినన్ని తరగతి గదులు మరియు ఇతర మంచినీటి, మూత్రశాలల సౌకర్యాలు లేవు. ఉన్నా వాటి నిర్వహణ చాలా అధ్వాన్నం. ఉండవలసింతమంది ఉపాధ్యాయులు లేరు. ఉన్నవారిలో చిత్తశిద్ది లేదు. పిల్లలంతా నిరుపేదలే. దాదాపు అనాధలు అనవచ్చు.
ప్రభుత్వం తరగతి గదుల కొరకు ఇతర సౌకర్యాల కొరకు నిధులు కేటాయించడం లేదు అనడం లేదు.చదువు చెప్పనందుకు ఉపాధ్యాయులను తప్పు పట్టడం లేదు.పిల్లలు పేదవారు ఐనందుకు ఎవరిని కారకులు అనటం లేదు.
కాలం చెల్లిన విధానాలే ఈ పరిస్థితికి కారణం
30, 40 ఏండ్ల కు ముందు సరియైన రోడ్డు సౌకర్యాలు లేక అన్ని ఆవాసాలలో స్కూళ్ళు ఏర్పాటు చేయాలి అని నిర్ణయం తీసుకోనినారు. ఎందుకంటే చాలామంది పిల్లలను పట్టణాలకు పంపించడం కంటే కొంతమంది ఉపాధ్యాయులను గ్రామాలకు పంపించడం సులభం. ఉపాధ్యాయులు తప్పని పరిస్థితులలో గ్రామాలలో ఉండవలసి వచ్చేది. అట్టి పరిస్థితులలో కూడా పిల్లలు హైస్కూలు చదువు కొరకు రోజు 7,8 కి. మీ. వెళ్లి చదివేవారు. ఈ 7,8 కి.మి.దూరం తగ్గించడానికి దాదాపు కొద్దిగా పెద్దగా వున్న గ్రామాల అన్నింటిలో హైస్కూళ్ళు ఏర్పాటు చేస్తూవస్తున్నారు.
ఇది వికేంద్రీకరణ. పలితాలు కొంత కాలం మంచిగానే ఉన్నవి. ఈ వికేంద్రీకరణ ఎక్కువైనది పలితాలు ప్రతికూలంగా వస్తున్నాయి. సంఖ్యలో పిల్లలకనుగుణంగా స్కూళ్ళు పెరిగినాయి. ఉపాధాయులు పెరిగినారు. కాని సంఖ్యలలో సమన్వయము లేదు. పర్యవేక్షణ సంఖ్యల సరిచూసుకొనుటకే సరిపోతున్నది.
ఇది అప్పటి అవసరం.
ఇప్పుడు రోడ్డు సౌకర్యాలు, వాహనాల లభ్యం పెరగడం వల్ల ఉపాధ్యాయులను గ్రామాలలో ఉంచలేని పరిస్థితి. కావున వారు పట్టణాలలో స్థిరపడి రోజు పాఠశాలలకు 70, 80 కి. మీ. దూరం పోయు వస్తున్నారు.ఇది భోధన మీద తప్పక చెడు ప్రభావం చూపెడుతుంది.దీనికి ఎవరిని నిందించడం లేదు. పట్టణీకరణ పెరుగుతున్నది. ఇది కొన్ని మార్పులకు అనుగుణంగా సహజంగా జరిగే మార్పు. ఈ మార్పుకు తగిన మార్పులను ఆశ్రయించాలి.
కాబట్టి ఇప్పుడు కేంద్రీకరణ చేయాలి.అంటే పాఠశాలల సంఖ్యను తగ్గించాలి.ఉపాధ్యయుని వద్దకు పిల్లలు వెల్లక తప్పదు. ఇతర వివరాల కొరకు తరువత posting చూద్దాం.